اختلال روان پریشی (سایکوز) می‌تواند بر روی نحوه تصمیم گیری، تفکر و درک افراد تاثیر مستقیم بگذارد. افراد مبتلا به این بیماری نسبت به محیط بیرون و افراد حاضر در اجتماع ارتباطات کمتری دارند و با توهمات و خیالاتی که توسط دیگران غیر قابل مشاهده است و ارتباط برقرار می کنند. در واقع این افراد درباره چیزهایی که می بینند و صداهایی که می شنوید دست به کارهای مختلف می زنند. تشخیص صحیح و یا نادرست بودن کارها توسط این افراد وجود ندارد. این افراد بر اساس صداها چیزهایی که مشاهده می کنند، کارها را بدون فکر و در نظر گرفتن تبعات آن انجام می دهند، به همین دلیل است که این بیماری را به بیماری اسکیزوفرنی شباهت می دهند.

احتمال اینکه افراد مبتلا به بیماری روان پریشی نسبت به بیماری خود اطلاعی نداشته باشند، بسیار زیاد است، در واقع در بیشتر مواقع این افراد اصلا از توهمات خود اطلاعی ندارند و آن ها واقعی می پندارند و به تدریج با برقراری ارتباط با این توهمات، موجب گسترش بیماری خود می شوند. این افراد معمولا صداهایی را می شنوند که توسط افراد عادی شنیده نمی شود، یا ممکن است افراد مبتلا تصاویری را مشاهده کنند یا بوهایی را استشمام نمایند که در واقعیت وجود ندارند، یا ممکن است این افراد فکر کنند تحت تعقیب کسی هستند ولی در واقعیت این موضوع وجود ندارد. این بیماری در افراد مختلف، متفاوت است و علت های متعددی نیز می تواند در شکل گیری این بیماری تاثیر گذار باشد. درمان و کنترل این بیماری توسط پزشکان راه های مختلفی قابل انجام است.